گـاهے اوقـاٺ بـایـב خـבا رو شڪر ڪنے

                                                                                                                  ڪہ بـہ چـیـزے ڪہ یـہ روزے مـے خـواسـٺے نـرسـیـבے. . .

بـراے مـטּ بـخـشـیـבטּ آבمـہـا ڪار آسـانـے سـٺ

امـا . . .

ایـنـڪہ بـخـواهـمـ בوبـاره بـہ آنـہـا اعـٺـمـاב ڪنـمـ ،

בاسـٺاטּ ڪامـلـا مـٺفـاوٺے سـٺ . . . !

                                                       ڪہ راحـٺ قـيـב { هـمـہ چـيـز } را زבے . . . ؟

ایـטּ جا ٺا پیراهــטּ مشڪے بر ٺـنٺ نبینـنـב ،

باور نمـے ڪـننـב چیزے را از בسٺ בاבه اے 

و مـטּ سیاه پوش رویاهاے בسٺ نیافٺـنـے ام . . . !

בیـروز پینوڪیـو آבمـ شـב ، 

و امـروز آבم هـآ پینـوڪیـو . . .

مـטּ از عـاقبـٺ مـاבر بـزرگ میٺـرسمـ ،

اگـر فـرבا شـنـل قـرمـزے گـرگ شـوב . . . !

هـیس !

سـاڪـٺ !

آهسٺـہ بـرویـב !

آهسٺـہ بـیـایـیـב !

اینجـا وجـבاטּ هـا هـمـہ خوابـنـב . . . !

                                  همونایے ڪـﮧ بهت محل نمیذارטּ

                          בنبال یڪے בیگـﮧ مثل سگ لـَﮧ لـَﮧ میزنـטּ !!

                                                 شڪ نڪـטּ

                  هَـر وَخــ یکــ ـے بہٺ گفـٺ: هَـر جـور رآحٺــــ ـے (!)

بـآ پشـٺ دسـٺ بــزَن ٺــو دهَنـِشـ تــآ ببینـــہ کـــہ ٺـو چـــہ جــوری رآحٺــــ ـے .

                                           آرهـ .

  ✗خــבایـا شَـبــیــﮧ بــاבڪُــنَـڪــے شـــُـבهــ امـ

  اَز بــُغــضــهـایــے ڪــﮧ بــِـﮧ اِجــبــار فــرو בاבهــ اَمــ

    اِلــتــمــاسَــتــ مــیــڪُــنـمــ فَـقَط یـــڪ سوزטּ !

      تـــِـڪــﮧ تــِـــڪــﮧ شــُـבنـــَـمــ بــآ خـوבمـ

          اهاے تویــے ڪــﮧ اבعا دارے خیلـے بارتــﮧ

اشڪــال نـבاره منم بــﮧ عنواלּ یــﮧ خر زحمتڪــش قبولت בارم

لیـآقـتـ مـردـآنـے کــﮧ... 

 بـڪــآرتـ رـآ مـعیـآر ارزش مـیخـوـآنـنـב ...

 هـمـآن בوشـیزـه ایـستـ بـآ בلــے فـــ*ـآحـشــﮧ و تنـآسلــے بـڪــر _! ! ^!

ایـنجـآ ایـرـآ*טּ استـ ...

  خـوבتـ رـآ بـپـوشـآטּ !

  ایــטּ جـآ بـآ نگـآه حـآملــﮧ اتـ مـیڪـنـنـב !

وفـــــــــــا !!!! هه

                                                                                        سگ گله ام را با گرگ دیدم                    

                              می آیم

دردهایم را روی این صفحه ی مجازی می نویسم

              ولی هیچ وقت هیچ کس نفهمید

                        من این ها را واقعی

                              درد می کشم

                                                                 خدایا

                                                      یعنی کی این

                                    

                                               یه خط صاف میشه؟

                                                              هان؟!

 این روزها مثل آدمی شده ام

      که تمام درد های دلش را

خط به خط در جمعی می گوید

و حضار بعد از کلی خنده می گویند:

      ممنون ،خیلی خوب بود

     این یکی رو نشنیده بودیم

               دمت گرم

گآهـــے خیآلـ میکـُنَم روی دَستــِ خُدا مآنده اَم . ..

خَسته اش کرَده اَم خودَش هَم نمـــے دانـَد

                 بآ مَن چه کُند . . . !

                                                    ذات ِ خـراب ،

                                                   آبادے نمـے فهمد

         ایـــכּ پـــــــا
 

       כرכ میڪنــﮧ
 
واسـﮧ هر چے رفتنـﮧ
 

  وقتی مهربانیت از دور

  این قدر نزدیک است

         حس می کنم

          جغرافیا

یک دروغ تاریخیست

                    همه چیز از یه گریه شروع شد
           
                                    نه...!!!

                     این یک داستان عاشقانه نیست،

                       شروع زندگی لعنتیمو میگم!

                    بعضیا هستن که باهاتن

      ولی همیشه با کسای دیگه هم گرم می گیرن

             که اگه با تو به بن بست خوردن

           خیالشون راحت باشه کوچه بعدی

                یکی منتظرشون هست

           تو قانون رفاقت به اینا می گن:

                         لاشی

        مدت هاست احساس می کنم کرولال شدم

                     این روزها صدای احساساتم را

                    فقط صفحه کیبوردم می شنود!

   نگو هیچ شباهتی بین ما نیست

                            بختم

           شبیه چشم های توست

                           سیاه

                    می خواهی بروی بهانه می خواهی؟

                           بگذار من بهانه را دستت دهم

                          برو و هرکس پرسید چرا؟

                بگو لجوج بود!همیشه سرسختانه عاشق بود

        بگو دروغ می گفت!می گفت هرگز ناراحتم نکردی

                              بگو بی احساس بود!

  به همه فریادها، توهین ها و اخم هایم...فقط لبخند میزد

                                 بگو او نخواست!

            نخواست کسی جز من در دلش خانه کند!

                            آرامتر تکانش دهید

                         مرگ مغزی شده

                     باید زودتر دفن شود

                 چیزی برای اهدا هم ندارد

                      احساسم را می گویم!

                  تا همین دیروز زنده بود

                           خودم دیدم،

                  کسی لهش کرد و رفت!

                این روزا عده ای یه جوری زیرآبی می رن

                     که دلت می خواد بهشون بگی:

                        من نگاه نمی کنم بیا بالا

                   یه نفسی بکش لااقل خفه نشی!

                            اینقدر بی حوصله ام که

                             فرمایش همه متینه!

                                          پر از سکوتم.....سکوت مرگبار

                            سکوتی که دوست دارم فریادش کنم و

                                                   بریزم رو کیبوردم
 
                             تا برسونه خودشو به یه صفحه مجازی

                                                      یه دنیای مجازی

                                      و پر از آدمای مجازی

                                                      من پر از فریادم

                                                   فریاد

          یه روزایی هَست دِلِت هیچی نمیخواد

             نه اتفاق بدی میُفته نه اتفاق خوبی

مُدام به این فکری که چی میتونه از این وضعیت نجاتت بده

                نه خوشحالی نه ناراحت

      این روزهآ هموناییَن که فردا از ذهنِت میرن     

           همونایی که جایی تو خاطراتِت ندارن

                                   گه یڪـے یهو آمپر محبتش زد بالا

                                        سریع محلو ترڪـ ڪـنید

                                     لامصب یـﮧ چیزے میخواد !

                                   داره مقدمه چینے میڪـنـﮧ  

                                     ایـ ن روزهـــــــــــ ا شیشـ ه شـ בم . . .

                                                    زوב می شـ کטּم .......


                                      امــ ا . . . . טּ ــ ـاجور می بُــ رم !!!!

                                                            مـטּ اورژـآنـس טּـیسـمـ ...

                                                                                    

                                     ڪـه هـر وقـتـ بـــہ فـטּـآ رفـتــے یـآכمـ بـیوفتــے !: |

                                                                                                         

                                گاهــــﮯ פֿـــבا مـﮯ פֿــواهـב رویمـ را ڪم ڪنـב

                        آنقـבر مرا زجــر مـﮯ בهـב تا פֿــوבمـ ڪتبأ بنویسمــ :

                                                                                           

                                                                       

                                           آבمـ شـבهـ امـ ، ممنوטּ

                                                      باز دوباره با نِگاهِت این دِلِ من زیرُ رو شُد

                                                    باز سَر ِکلـاس قَلبَم دَرس عاشِقی شُروع شُد

دِل دوباره زیرُ رو شُد

آرمیتا و تینا مَن عاشِق این آهَنگ شُدَم

سوفـــــیآ

تینــــــــآ

 

آرمیتــــــــــآ

 

اعتراض هَم وارد نیس

سوفیا چه خوشجلی